6 Şubat 2009 Cuma

çivit mavisi

yeni uyandım.
biraz anlamsız biraz tebessümle bakıyorum camdan dışarı.
rüzgar ne sıcak esiyor bilemezsin....
alıp götürüyor ne varsa sokaktannn bir hışımla...
camı açıyorum duyabilmek için sesisini...
ürperiyorum biraz ama alışıyorum sıcak bir esinti geçiyo yüzümden gülümsüyorum...
duymak çok zor olmasa gerek dimi diyorum kendime...
o kadar sessiz ki sokak, kuşlar bile susmuş...
düşünmüyorum hiç birşey (hiçbirşey derken insani kargaşalardan uzak beyazı ve maviyi düşünüyorum yani, hissetmeye çalışıyorum ya da işte o zaman mavi oluyorum beyazda )orda ne kadar kaldım bilmiyorum sonra uyandım açıkmışım...
yemek yapmalıyım,mideme...
zeki müren çalıyor "şimdi şimdi uzaklardasın..." arada makarnanın sosuna göz atıyorum sarımsakları bulamadım....
nerdeydi bunlar?
çabalıyorum belki ben...
annem gri olan renklere civit koy düzelir derdi hep ama düzelmiyor işte...
esksi gibi olmuyor artık öyle yerini bulcak onlar...
çivit mavisini tesirinde kalmış olarak....
(23,11,08)

Hiç yorum yok: