"Berbat görünüyorsun.Seni severim, kolarım, ama söylemeden edemeyeceğim.Gözler, insan ruhuna açılan pencerelerse, senin ruhunda kirli karanlık şeyler görüyorum."
Yanıt vermeden yüzüne bakıyorum.
"Biraz öfke ,biraz gözü peklik...Gözyaşı...Birde yıkıntılar...Asıl korkutucu olanı..."
"Sabah sabah kafamı şişiriyorsun," diyerek sözünü kesiyorum.Bütün iri iri lafları kağıt mendiller gibi buruşturup atacağım.
"Asıl korkutucu olanı " diye sürdüyorher zamanki ısrarcılığıyla "bütün bunlardaki basmakalıplılık.Yanlızca uyumak istiyorum.Dünyayla savaşa kalkacaksan onun tarafını tutmalısın ,kendini değil."
"Yıkıl karşımdan" diyorum, " başkalarının cümleleriyle başka hayatlara karışma!" Ayna karşısından çekiliyorum.
Ardımdan seslenmiyor.Yasıttığı boşluğungücünden emin,dilsiz, üzüntülü bakışlarla beni izliyor.Kendi Kendini mahvetmeye kararlı evladının yolundn çekilen anne gibi.
Tek bir günlüğüne, boşluğu ondan ödünç istiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder