Mozart ve Balık (sorgu)

Odanın içinden yükselen belli belirsiz müzik sakinleştiryordu beni. Mutfak kapısından salona doğru yürüdüğümde daha da sukunet verici bir halde dönüyordu bu durum... Bütün varlığım paramparça olmanın eşiğinde yepyeni olarak doğuyordu sanki...
Bir an kölemiyim sahiden diye düşünmeden edemedim ne kadar kaçsamda.

Doğru mu söylüyordu?

"Mozart hiç bir zaman kapalı bir kapının ardından dinlenildiği kadar dokunaklı olmaz" dedi bana salondan yükselen tatlı bir sesle.

"Kim?" dedim.

"Bir filozof ."dedi.

"Felsefe ve filozoflardan başka bişi bilmez misin sen? dedim.

"Belki de felsefe beni düşünüyordur. Belki kendisini dinleyen birini buldu."dedi suratında muzip bir gülümsemeyle. Rüzgar pencereyi açtı ve erguvan regindeki gökyüzü ilk kez bu kadar güzel görünmüştü. İnsan uçmak ve gökyüzünü büyük büyük kucaklamak istiyordu.

"Peki köleler neden başkaldırmıyorladı?"

"Köleleğin özü bir midesi olmaktır, ve o dolduğunda mutlu olurlar.Bayağı bir ruh için hiçbirşey özgürlük kadar ağır değildir"dedi ve ekledi. Dinlediğiniz herşeyi herzaman anlamıyorsunuz üstelik siz yargıç hanım , zeki bir adamı daha da az anlıyorsunuz.Zeki insanlar rüzgar gibidirler lütfen bunu anlayın, evrensel gerçekllikleri gündelik kelimelerle dile getirirler" dedi.

Hiç bir zaman tek kadehten fazlasını içmeyen ben kendime tekrar şarap doldurdum.
"Köleliği özlemiyorsun bunu biliyorum.İfade etmeyi öğren, Senin özgürlüğünde korkunç olan bir şey göremiyorum."dedi gözlerimin içine bakarak.

"Geleceği göremiyorum .Elim ayağım dolaşıyor..."

"Geleceği gördüğünü sana her zaman göremeyenler kadar şaşırlar" dedi iskemlesini arkasına yaslamak için geriye aldı kendini, camdan yansıması bana bakıyordu...

Sahi korkunç değil miydi? Suç ceza ve merhamet..

Evet kormuyordum .Başka bişeydi bu inanç sistemimi tuzla buz eden...Yeni bir ben doğmuştu ve işin açıkçası ben bunu bu kadar çabuk kabullenmiştim.

Şarap kanımda ve müzik uyumam gerektiğini fısıldıyordu kulağıma..

Düşünmek için çok zamanım var mıydı gerçekten bilmiyorum....