gen...

kalabalık bir kasabada

şerifi zehirleyen at kaçarken

nallarından birini düşürmüş.

ve dünyamıza hafif dozda öksürmüş

o nal kime uyarsa şansına savcı atayıp

hayatını kutsayacağız

sözde bir heyecandan

gözde bir izbeye kaçıp

ağızlarımızı açacağız.

suç işlemeye meyilli tümceleri kanatıp

başımızı eğerek

yere çarpan nalın sesi kulaklarında küpeyken hala

asyalı arıların,

kanat çırpan bir zamanda,

balın özünü, anın özüne çalıp kaçacağım aranızdan.

ve tatlıya bağlayacağım asrı

bir nevi nalları dikip

öyle röntgenleyeceğim geçmişimden gelmişimi.

kuyruk yaralı bir düşün

burkulan bileğinden kayarak

ve

gelmişime geçmişime söverken

birazda hüsrana uğrayarak

hayat tek bi vuruşluk

ve tek bir vuruşla açıklanamayacak kadar çok tekme yemiş

bir yuvarlanım biçimidir.

algıları açan şey çoğu kez acı

ama çoğu kez de hayatın hazzı

ve "dahi" anlamıdır.

yani sevme biçimidir.

-insan doğarak ilk tokatı atıyor yaşama.

yaşam zamanla tokatlıyor adamı-

süreçlere alışmak değil süreçleri anlamak şiarıyla

sürünebilmekte güzel

beş tazının üç kuruşluk dergahında

tatlı dilli bir yozluğa terkettiğim amacımın arkasından konuşup

kınadım kendimi

hünerin alnına çivisiz çaktım o on bir leşi..

ki biri de bendim.

ben en erken ölendim

hey

öl ironik fahişe! diyen

bir dini yetimden geri aldım haysiyetimi.

bu intiharla

.. mahrumiyeti,

mahremiyet sanarak meme uçlarını kederle yalayan kuzu,

sürüden ayrıldığında uçurumu fark etti.

akıl yası,akıl yaşınının yanaklarından sıkıp

ömür haneme bir ölümsüz ekledi

geveze dilim yumrukluyor bak hücresinde bir şiirin

her bir heceyi

ve ben silah sesleriyle bir olup

garip trajedimin fiiline zerk ediyorum anksiyetemi.

artık yüksek sesle gülümsüyorum örneğin

tipsiz bir hapishanenin duvarlarını yeni baştan çizerek

ambargoda bir yaşamın sırçadan aynaları,

hepimizi biraz daha iştahlı gösteriyor

ve ardından

kaslı bir haziran sıcağı sarıyor etrafı

okyanusa kaçarken

susuzluktan ölüyoruz

kurulması beklenen bir kaç cümlenin

belkili, yadalı,radarlı ünlemlerin

erkenden sonunu getirmek için

ölüyoruz

"bir at,dört nal,sekiz kahkaha" diyor sonra bir ermiş doksanların başında.

noksanların sonuna doğru.

nispi disiplinde bir rekora koşarken insan

cezaya kalıyorum

seksenden dönen sivri uçlu ve naif bir cetvelle ellerime vuruyorsunuz

yetmişlerin ortası

ya da seksenlerin başında

başı sonu aynı tarih aslında..

çok dinlemiş gençler

yıllanmış hikayeleri

o yaşlı dudaklardan

ve yılları karıştırıp eyer yaşıyla kendi tarihlerinin sırtına binmiş..

bu durumda silip suretimi tüm kutsal kitaplardan

bana ait olmayan bir avuç toprakla öpüşeceğim

kıstırıp kirpiklerimi,zamanın göbeğinde dövülerek

darbe olup

yaşım gökten başınıza düşene dek üstelik